بررسی تأثیر جیره غذایی حاوی سطوح متفاوت پربیوتیک اینولین بر میزان رشد، ترکیب لاشه و برخی پارامترهای خونی در ماهی پاکوی سیاه (Colossoma macropomum)

زمینه مطالعه: ماهی پاکو ﺑﻪ ﻋﻠـﺖ ﺳـﺮﻋﺖ رﺷـﺪ زﻳـﺎد، ﺗﻮﻗﻊ ﻏﺬایی ﻛﻢ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ زﻳﺎد از ﻣﻨــﺎﺑﻊ ﻣﻬــﻢ ﻏــﺬاﻳی ﻛﺸــﻮرهای ﺣﻮضه رودﺧﺎنه آﻣﺎزون ﻣﺤﺴﻮب  می‌ﺷﻮد و ایده استفاده از پربیوتیک اینولین در جیره غذایی آن می‌تواند موجب بهبود عملیات پرورش این گونه شود. هدف: در این مطالعه تأثیر سطوح مختلف اینولین بر میزان رشد، ترکیبات مغذی بدن و پارامترهای خونی در ماهی پاکوی سیاه بررسی شد. روش کار: بدین منظور120 قطعه ماهی پاکوی سیاه (g 05/0±50/6) طی یک دوره 60 روزه با سطوح g/kg 1، 2 و 3 پربیوتیک اینولین تغذیه شدند. نتایج: نتایج نشان داد که بیشترین درصد افزایش وزن بدن،  ضریب رشد ویژه و فاکتور وضعیت در تیمار g/kg  3 حاصل شد  که با سایر تیمارها تفاوت معنی‌داری داشت (05/0>P). افزودنg  3 اینولین تأثیر مثبتی بر میزان ضریب تبدیل غذایی و نسبت کارآیی پروتئین  داشت، بطوری که باعث کاهش معنی‌دار میزان ضریب تبدیل غذایی و افزایش معنی‌دار نسبت کارایی پروتئین شد. همچنین در کل دوره پرورش تلفاتی در بین تیمارهای تحت بررسی مشاهده نشد و نرخ بقاء ماهیان100 درصد بود. افزودن اینولین به جیره باعث بهبود ترکیبات مغذی ماهیان شد ودر تیمار g/kg 3 پربیوتیک، درصد پروتئین و چربی حداکثر و درصد رطوبت حداقل بود. در بررسی پارامترهای خونی اگرچه تفاوت معنی‌دار در تعداد گلبول‌های قرمز، MCV، MCH و MCHC مشاهده نشد اما بیشترین تعداد گلبول‌های سفید و مقدار هموگلوبین و هماتوکریت با تفاوت معنی‌دار نسبت به سایر تیمارها در گروه g/kg  3 اینولین مشاهده شد. نتیجه گیری نهایی: در نتیجه افزودن g/kg 3 پربیوتیک اینولین می‌تواند سبب بهبود میزان رشد، ترکیبات مغذی بدن و سطح ایمنی در پاکوی سیاه شود.